Γελάτε κυβερνητικά

Γελάτε αβίαστα με τα χάλια της κυβέρνησης!

Ο Ρομπέν των Τρικάλων

Ο διάσημος δραπέτης των φυλακών Παλαιοκώστας, ο Έλληνας Φαντομάς, έχει φανατικούς θαθμαστές και συντρόφους στους αντιεξουσιαστές των Εξαρχίων. Μαζί κανανε φαίνεται τις ληστείες Τραπεζών και τις απαγωγές. Ο Παλαιοκώστας όμως όπως διδίδεται τεχνηέντως, μοιράζει χρήματα στους συγχωριανούς του. Είναι ο σύγχρονος Ρομπέν των Τραπεζών!

Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΕΙΜ' ΕΓΩ (β)

Ο Χάρβευ έμεινε για μια στιγμή σιωπηλός,
σα να ακολουθούσε ακολουθούσε το νήμα
των συλλογισμών του. Τον έβγαλε από τη
σιωπή η ερώτηση ενός από εμάς.
"---Μα πώς μπορούσε η Κάρτευ, να σου
μιλάει στον ενικό;
"---Η Λίλιν, συνέχισε με τραχειά φωνή
ο ντέτεκτιβ, πριν γίνει ερωμένη του
Ρότζερ, ήταν αρραβωνιαστικιά μου.
Χωρίσαμε με μια ασήμαντη αφορμή.....
Έτυχε τότε να γνωρίσει τον Ρότζερ...
Υποχώρησε στο επίμονο κόρτε που της
έκανε...Ο Επιθεωρητής της Σκότλαντ
Γιαρντ λοιπόν, συνέλαβε την Κάρτευ. Την είδα να τον ακολουθεί
με δάκρυα στα μάτια και δεν ξέρω τί με κράτησε
και δεν του επιτέθηκα, για το μεγάλο σφάλμα
που έκανε συλλαμβάνοντάς την.
Ο Χάρβευ σιώπησε πάλι για λίγο, και μετά συνέ-
χισε:
"---Η αλήθεια είναι ότι πολλές ενδείξεις στρέφο-
νταν εναντίον της Κάρτευ. Μα ένα μόνο ήταν
το σφάλμα της, ότι υπεχώρησε στις κολακείες και
τα κοπλιμέντα ενός έμπειρου γυναικοκατακτητή.
Ήταν ερωμένη του, είναι αλήθεια, μα δεν τα έκα-
νε αυτά για χρήματα.¨Όταν την είδα μέσα στη
συντριβή που της είχε προκαλέσει ο θάνατος του
Ρότζερ, πείστηκα ότι τον αγαπούσε πραγματικά,
τουλάχιστον όσο είχε αγαπήσει κι εμένα.

"Ξαναγύρισα στον τόπο του εγκλήματος με φλό-
γες στο κεφάλι κι έπειτα περιπλανήθηκα στους
δρόμους της πόλης με την κόλαση στην καρδιά.
Η εξημμένη φαντασία μου, μου έφερνε αδιάκο-
πα μπροστά μου την εικόνα της Λίλιαν....που δεν
είχα ποτέ πάψει ν' αγαπώ και που ακόμα αγαπού-
σα, τη Λίλιαν που έβλεπα να αντιμετωπίζει αθώα,
τις εκνευριστικές και ταπεινωτικές ερωτήσεις της
Αστυνομίας....."
"---Πραγματικά η Λίλιαν Κάρτευ, τον διέκοψε ένας
από την παρέα, μολονότι βρίσκεται υπο κράτησιν
δέκα μέρες τώρα , δεν έχει ομολογήσει, όπως άλ-
λωστε γράφουν οι εφημερίδες.
"---Ακριβώς...Ακόμα και η Αστυνομία αρχίζει να
φοβάται μήπως έχει κάνει λάθος. Γιαυτό και τις τε-
λευταίες τρεις μέρες, έκανε καινούργιες συλλήψεις.
Έπιασαν έναν υπάλληλο του Ρότζερ, που είχε απο-
λυθεί από την τράπεζά του, μια μέρα πριν από το
έγκλημα, έναν πρώην συνεταίρο του Ρότζερ και
πολλά άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντος του τρα-
πεζίτη. Όλες αυτές οι συλλήψεις είναι ανωφελείς
και οι συλληφθέντες είναι αθώοι. Έτσι η Αστυνο-
μία, αργά ή γρήγορα θα γυρίσει στην πρώτη της
άποψη, δηλαδή στην ενοχή της Λίλιαν που δεν
μπορεί να αποδείξει το "άλοθι" και που βαρύνεται
με τόσες ενδείξεις.
"---Και πώς ξέρετε εσείς ότι οι συλληφθέντες είναι
αθώοι; ρώτησε ένας από μας. Ξέρετε άραγε ποιος
είναι ο δολοφόνος;
"---Ναι, τον ξέρω!
"---Και γιατί δεν τον καταγγέλλετε;
Ο Χάρβευ τον κοίταξε κατάματα με βλέμμα στα-
θερό και συνέχισε με φωνή σκληρή σχεδόν με-
ταλλική:
"---Θα τον καταγγείλω τώρα μπροστά σε σας.
Γιαυτό ακριβώς σας κάλεσα εδώ απόψε, για να
σας πω - φωνή του Χάρβευ έγινε ψιθυριστή κι
αβέβαιη - ....ότι ο δολοφόνος είμ' εγώ !

Μήπως ο Χάρβευ αστειευόταν; Μα ένα τέτοιο
αστείο δεν συμβιβαζόταν με τη σοβαρότητα του
διάσημου ντετέκτιβ......Όχι! Ο Χάρβευ είχε πραγ-
ματικά εξομολογηθεί την αλήθεια. Μπροστά στα
κατάπληκτα μάτια νας, στεκόταν τώρα ένας αλλοι-
ώτικος Χάρβευ, με το κεφάλι σκυφτό, συντριμμέ-
νος, τσακισμένος. Ο άνθρωπος που μια στιγμή
πριν φαινόταν γεμάτος αυτοπεποίθηση, έμοιαζε
τώρα με ανθρώπινο κουρέλι και μιλούσε με κόπο,
με οδυνηρές φράσεις.
"---Όταν ο Ρότζερ έριξε τα μάτια του στη Λίλιαν,
προσπάθησα να ξανατραβήξω κοντά μου το κο-
ρίτσι. Δεν μ΄άκουσε....Είχε ίσως απογοητευθεί
από μερικές ιδιοτροπίες που έχω. Μα εγώ δεν
μπόρεσα να την ξεχάσω. Δεν άργησα μια μέρα
να ανακαλύψω ότι ο τραπεζίτης είχε σκοπό να την
κάνει όργανό του για μερικές επικίνδυνες κερδο-
σκοπίες του. Τις τελευταίες μέρες ο Ρότζερ είχε
σφίξει το δίχτυ γύρω από τη Λίλιαν....Κατάλαβα
πως η Λίλιαν θα βρισκόταν γρήγορα μπλεγμένη
σε υποθέσεις πολύ θολές. Να την ειδοποιήσω; Δεν
θα με πίστευε. Προτίμησα να μιλήσω στον ίδιο.
Μα ο Ρότζερ μου αρνήθηκε το δικαίωμα να υπερα-
σπισθώ το κορίτσι.
Έτσι έφτασα στον παραλογισμό. Μια νύχτα μπή-
κα στο γραφείο του για να βεβαιωθώ ψάχνοντας
τα χαρτιά του, ως πού είχε τυλίξει τη Λίλιαν. Ο Ρό-
τζερ γύρισε σπίτι πιο νωρίς απ' όσο περίμενα. Βρε-
θήκαμε αντιμέτωποι,.. ανταλλάξαμε βαριά λόγια
και σε μια άσχημη φράση του Ρότζερ για τη Λίλιαν,
τα δάχτυλάμου ενστικτωδώς πάτησαν τη σκαν-
δάλη του περιστρόφου που κρατούσα γυρισμένο
καταπάνω του...."
"Τα λόγια έβγαιναν από το στόμα όλο και πιο δύ-
σκολα. Η προσπάθεια που κατέβαλλε ήταν έντονη.
"---Δεν σας τα είπα όλ' αυτά για να υπερασπισθώ
τον εαυτό μου. Εδώ και λίγες στιγμές....έχυσα
στον καφέ μου....μία σκόνη....Σας παρακαλώ
κύριοι, η κατάθεσή σας....θα μπορέσει να απελευ-
θερώσει τη Λίλιαν.
Ο Χάρβευ μας κοίταξε με βλέμμα σχεδόν σβησμέ-
νο κι έπεσε νεκρός ψιθυρίζοντας:
"---Λίλιαν!....Πέστε της....πως την....αγα...πούσα
....πάρα....πολύ!...."

Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΕΙΜ' ΕΓΩ (α)

Το πρώτο από τα δύο μέρη του αστυνομικού διηγήματος
του V. Da Varesse.

Μέσα στο όμορφο και λιτά επιπλωμένο
σαλόνι της βιλίτσας, που ο Ουίλυ
Χάρβευ είχε νοικιάσει και επιπλώσει με γούστο ολότελα προσωπικό, καμιά δεκαριά χιλιόμετρα έξω από την πόλη, βρίσκονταν εκείνο το βράδυ
διάφοροι φίλοι και γνωστοί. Ο Ουίλυ Χάρβευ μας είχε προ-
σκαλέσει για να περάσουμε μια ευχάριστη βραδιά και όλοι
μας είχαμε δεχθεί πρόθυμα την πρόσκληση χάρις στις
εξαίρετες ικανότητες της μαγείρισσάς του. Μα δεν ήταν
μόνο αυτό. Μια από τις πιο δυνατές και λεπτές απολαύσεις
που μπορούσε να μας προσφέρει ο Χάρβευ ήταν η
αφήγηση καμιάς συνταρακτικής του περιπέτειας
από την πολυτάραχη σταδιοδρομία του ως ιδιωτι-
κού ντέτεκτιβ. Εκείνο το βράδυ έπειτα από τον
καφέ, ο Χάρβευ άρχισε:

---"Θα σας μιλήσω για τη δολοφονία του τραπεζίτη Ρότζερς...."
Όλοι γύρισαν έκπληκτα τα βλέμματα προς αυτόν. Η υπόθεση Ρότζερ κρατούσε τον τελευταίο καιρό σε μεγάλη αδημονία την κοινή γνώμη, τόσο γιατί το θύμα ήταν
πολύ γνωστό στο κοινό, όσο και γιατί μια όμορφη γυναίκα ήταν ανακατεμένη στη δολοφονία.
---"Θα ήταν πάνω-κάτω μεσημέρι", συνέχισε ο Χάρβευ, "και ετοίμαζα τα χαρτιά
μου για να φύγω, ότα ξαφνθκά ώρμησε μέσα στο γραφείο
μου, χωρίς καν να χτυπήσει την πόρτα, η Λίλιαν
Κάρτευ. Το ωραιότατο πρόσωπό της ήταν κάτασπρο και
αλλοιωμένο από έκφραση τρόμου κι' η φωνή τη ασθμα-
τική. Μ' έπιασε από τα μπράτσα και μου είπε: "Ουίλυ,
Ουίλυ, συνέβη κάτι φριχτό. Ο Ρότζερ βρέθηκε δολοφο-
νημένος, καταλαβαίνεις δολοφονημένος!"
"Χρειάστηκε να την συγκρατήσω, γιατί η συγκίνησή
της και ο νευρικός της κλονισμός ήταν τόσο δυνατός,
ώστε φοβήθηκα πως από στιγμή σε στιγμή θα λιποθυ-
μούσε. Η Λίλιαν Κάρτευ ήταν, όπως όλοι σας ξέρετε,
ερωμένη του Ρότζερς. Πήγα αμέσως στο διαμέρισμα
του τραπεζίτη. Τίποτα δεν είχε θιγεί από τη στιγμή
που είχαν βρει το πτώμα του. Ο Ρότζερ ήταν πεσμένος
στο πάτωμα, με το πρόσωπο συσπασμένο από μια έκφρα-
ση που έμοιαζε με έκπληξη και με τρόμο. Βρισκόταν
μέσα στο γραφείο του λίγα βήματα μακρυά από το χρη-
ματοκιβώτιο. Εκείνη τη στιγμή ένας επιθεωρητής της
Σκότλαντ Γιαρντ ήταν απασχολημένος με το χρηματοκι-
βώτιο και τον μηχανισμό του.
"---Μάταιος κόπος! του είπα. Αν μπήκε κανείς με το
σκοπό να διαρρύξει το χρηματικιβώτιο, είναι δυνατόν
να το ξανάκλεισε με τόση φροντίδα;
"Μια γοργή έρευνα έφερε σε φως το γεγονός ότι ο
Ρότζερ είχε θεαθεί για τελευταία φορά σ' ένα νυκτε-
ρινό κέντρο μαζί με τη Λίλιαν. Κανένα ίχνος ούτε
το πιο μικρό, ούτε καν ένα δακτυλικό αποτύπωμα δεν
βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος.
Ο δολοφόνος θα ήταν οπωσδήποτε άνθρωπος της δου-
λειάς, γιατί είχε χρησιμοποιήσει γάντια και είχε
εκτελέσει το έγκλημα, με μεγάλη μαεστρία. Παρ' όλ'
αυτά, δεν είχε κατορθώσει να ξανακλείσει το παράθυ-
ρο του γραφείου, απ' όπου όπως φαίνεται είχε μπει
και είχε βγει. Αυτό ήταν μια ανεπαρκής ένδειξη που
μπορούσε να οδηγήσει σε ανακάλυψη του δολοφόνου,
ή και να μπερδέψει τα πράγματα στην περίπτωση που
ο δολοφόνος ήταν κανένας από το υπηρετικό προσωπικό
του Ρότζερς.
"Πολύ περίπλοκη υπόθεση. Μα για τον επιθεωρητή που
την είχε αναλάβει τα πράγματα φαίνονταν απλά και η
λύση πολύ εύκολη.
"---Στο κάτω-κάτω της γραφής μου είπε, δεν θα αισθα-
νόμουν άνετα αν ήμουν στη θέση της δεσποινίδας Κάρ-
τευ! Τί λέτε εσείς;
"---Τί θέλετε να πείτε επιθεωρητά;"
"---Η δεσποινίς Κάρτευ, όπως ξέρουμε, είναι το τελε-
υταίο πρόσωπο που πλησίασε τον Ρότζερ πριν από το
θάνατό του. Και οι γυναίκες όταν έχουν σχέσεις με
πλούσιους είναι ικανές......
"---Ξεχνάτε το ανοιχτό παράθυρο! Η δεσποινίς Κάρτευ
μπορούσε άνετα να μπει από την πόρτα. Επομένως.....
"---Φίλε μου, οι γυναίκες είναι διάβολοι! Πάω να την
επισκεφθώ Χάρβευ. Θέλετε ν' άρθετε μαζί μου;
"Βρίκαμε την Κάρτευ στο σπίτι της βυθισμένη σε αγω-
νία και θλίψη. Μας δέχτηκε χωρίς να δείξει καμία
έκπληξη.
Έπειτα από ένα σύντομο ασαφές ερωτηματολόγιο, ο επι-
θεωρητής είπε απότομα:
"---Θα χρειασθεί να κάνω μια μικρή έρευνα στο σπίτι
σας, δεσποινίς.
"Η Λίλιαν τον άφησε να κάνει ότι ήθελε, με απόλυτη
αδιαφορία, σα να μην ήταν εκεί. Ταράχτηκε μόνο όταν
είδε τον επιθεωρητή να πλησιάζει σε ένα παράξενο
τραπεζάκι τουαλέτας.
"---Όχι! Όχι εκεί....Μην το ψάξετε!
"Ήταν σα να προκαλούσε με τον τρόπο αυτό την περιέρ-
γεια του επιθεωρητού, που έσπευσε να ψάξει και δεν
άργησε να πάρει στα χέρια του ένα πακέτο χαρτιά. Τα
διάβασε πρώτα με μεγάλο ενδιαφέρον κι έπειτα ρώτησε
την Κάρτευ:
"---Πώς μπορέσατε και αφαιρέσατε από το διαμέρισμα
του Ρότζερ αυτά τα έγγραφα;
"---Πρόκειται για.....έγγραφα, αλλά δεν ξέρω τί ακρι-
βώς αφορούν....Ο Ρότζερ μου τα είχε εμπιστευθεί,
λέγοντάς με πως ήταν επικίνδυνο να τα κρατάω κοντά
μου!
"---Χμ! Εγώ πιστεύω πως τα χρησιμοποιήσατε για εκβι-
ασμό, είπε ο επιθεωρητής. Ο Ρότζερ δεν υποχώρησε,
τον απειλήσατε, αυτός προσπάθησε να αμυνθεί και.....
πυροβολήσατε! Δεν είν' έτσι;
"Μόνο τότε η Κάρτευ άρχισε να καταλαβαίνει πού ήθελε
να φτάσει ο επιθεωρητής. Γούρλωσε έντρομη τα μάτια
της....Θέλησε να αρθρώσει κάποια φράση, μα η φωνή της
πνίγηκε στο λαιμό της.
"Με το πρόσωπο συσπασμένο, η Κάρτευ έπεσε στην αγκα-
λιά μου.
"---Ούίλλυ, μουρμούρισε, βοήθησέ με! Βοήθησέ με! Σου
ορκίζομαι πως δεν τον σκότωσα εγώ!...."

(Συνεχίζεται)

Τάσος Λειβαδίτης: ένας αληθινός ποιητής

Θυμάσαι τις νύχτες; Για να σε κάνω να γελάσεις περπατούσα πάνω στο γυαλί της λάμπας.
"Πώς γίνεται;" ρώταγες.
Μα ήταν τόσο απλό αφού μ΄αγαπούσες.

Η κατάντια των πολιτικών μας

Ένα πετυχημένο σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη από τη City Press, που σατιρίζει τη συμπεριφορά και την έλλειψη πολιτικού λόγου των δύο κομάτων εξουσίας.

Κική Δημουλά: Υπό το μηδέν

Τρέμεις βροχή.
Σε φοβέρισε ο μετεωρολόγος
ότι θα γίνεις αύριο χιόνι;

Εμείς να δεις
θα λιώσετε θα λιώσετε προβλέπει.

Τζέημς Τζόυς: Οι νεκροί

Είχε πάλι αρχίσει να χιονίζει. Παρακολούθησε μισοκοιμισμένος τις νιφάδες , ασημένιες, ή ολόασπρες που έπεφταν κάθετα μπρος από το φως του φαναριού. Ήταν καιρός ν' αρχίσει το ταξίδι στα δυτικά. Οι εφημερίδες είχαν δίκιο. Το χιόνι ήταν γενικό σ' όλη την Ιρλανδία. Έπεφτε σ' όλη τη σκοτεινή πεδιάδα, παντού, στους άδενδρους λόφους, έπεφτε μαλακά στ' ανθρακωρυχεία του Άλλεν κι ακόμα δυτικότερα, έπεφτε πάνω στα σκοτεινά κι απείθαρχα κύματα του Σάνον. Έπεφτε ακόμα πάνω σε κείνο το απομονωμένο κοιμητήρι, πάνω στο λόφο, εκεί που ήταν θαμμένος ο Μάικλ Φάρευ, μαζεμένο και πυκνό πάνω στους σταυρούς και τις ταφόπετρες, στα σιδερένια κάγκελα, στα ζαρωμένα χαμόκλαδα. Η ψυχή του λιγοθυμούσε καθώς άκουγε να πέφτει το χιόνι σιγά-σιγά, να σκεπάζει το σύμπαν μαλακά, να σκεπάζει την Ιρλανδία....σα νά' ταν αυτή η τελευταία ώρα, το χιόνι έπεφτε μαλακά, πάνω σε ζωντανούς και πεθαμένους.
(Απόσπασμα από το τελευταίο διήγημα του βιβλίου "Οι Δουβλινέζοι".)

Κική Δημουλά: Απ' ό,τι άργησε να 'ρθει

Απ' ότι άργησε να 'ρθει
κι από το τι δεν ήρθε
χειρότερα μας φέρθηκε
αυτό που περιμέναμε
τι είναι μη γνωρίζοντας.

Βιρτζίνια Γουλφ: Στο φάρο

Ο φάρος τότε ήταν ένας ασημένιος, καταχνιαμένος πύργος, μ'ένα κίτρινο μάτι που άνοιγε ξαφνικά κι αθόρυβα το βράδυ. Τώρα, ο Τζέημς κόιταξε το φάρο. Έβλεπε τα ξασπρισμένα βράχια, τον πύργο ορθό κι αλύγιστο. Έβλεπε πως είχε ρίγες, μαύρες κι άσπρες. Έβλεπε τα παράθυρα, μπορούσε να δει ακόμη και τα πλυμένα ρούχα, απλωμένα στα βράχια να στεγνώσουν. Ώστε αυτός ήταν ο φάρος , έ;
Όχι, το άλλο ήταν ο φάρος. Γιατί τίποτα δεν είναι ένα και μόνο πράγμα. Και το άλλο ήταν ο φάρος. Μερικές φορές μόλις και τον έβλεπες στο βάθος του κόλπου. Το απόγευμα, κοίταζες κατά κει κι έβλεπες το μάτι ν'ανοιγοκλείνει και το φως σα να τους έφτανε σε κείνο το ανοιχτό, φωτεινό κήπο όπου καθόταν.