Ασημ. Πανσέληνος: Τότε που ζούσαμε

Τα χρόνια εκείνα, λίγο πριν το 1930 και λίγο μετά, η Αθήνα για μας φαινόταν ειδυλιακή. Ο καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας Μιχ. Λειβαδάς, σοφό, στριμμένο γερόντιο, με πρασινισμένο από το χρόνο σακκάκι, αποφαινόταν αυθεντικά από την έδρα του, πως την Ελλάδα την καταστρέψανε τα αυτοκίνητα, οι πρόσφυγες και ο Πλαστήρας. Τότε εμείς τον κοροιδεύαμε. Σήμερα είναι πολλοί από μας που βρίσκουν αβίωτη την Αθήνα. Τα παιδιά μας τη βρίσκουν ειδυλιακή και θα τη βρουν και τούτα, ζωή νά 'χουν, με τη σειρά τους αβίωτη. Γιατί κάποτε, κάποιοι πρέπει να πεθάνουν. Και για να πεθάνεις, πρέπει να εξασθενίσουν οι ρίζες με τον τόπο που ζεις.
........................................................................
Κι όμως όλ' αυτά, κανείς δεν τα σκεφτότανε τότε. Γιατί ο κόσμος φαίνεται πως δημιουργήθηκε τη μέρα που γεννηθήκαμε εμείς, και η ζωή αρχίζει τη μέρα που νιόθουμε πως την αγαπούμε. Απο κει και μπρος θέλουμε όλα να μπούνε στη δική μας τάξη. Και τι παράλογα πράγματα είναι όλ' αυτά που έχουν γίνει στο παρελθόν.......
(Απόσπασμα)