Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΕΙΜ' ΕΓΩ (α)

Το πρώτο από τα δύο μέρη του αστυνομικού διηγήματος
του V. Da Varesse.

Μέσα στο όμορφο και λιτά επιπλωμένο
σαλόνι της βιλίτσας, που ο Ουίλυ
Χάρβευ είχε νοικιάσει και επιπλώσει με γούστο ολότελα προσωπικό, καμιά δεκαριά χιλιόμετρα έξω από την πόλη, βρίσκονταν εκείνο το βράδυ
διάφοροι φίλοι και γνωστοί. Ο Ουίλυ Χάρβευ μας είχε προ-
σκαλέσει για να περάσουμε μια ευχάριστη βραδιά και όλοι
μας είχαμε δεχθεί πρόθυμα την πρόσκληση χάρις στις
εξαίρετες ικανότητες της μαγείρισσάς του. Μα δεν ήταν
μόνο αυτό. Μια από τις πιο δυνατές και λεπτές απολαύσεις
που μπορούσε να μας προσφέρει ο Χάρβευ ήταν η
αφήγηση καμιάς συνταρακτικής του περιπέτειας
από την πολυτάραχη σταδιοδρομία του ως ιδιωτι-
κού ντέτεκτιβ. Εκείνο το βράδυ έπειτα από τον
καφέ, ο Χάρβευ άρχισε:

---"Θα σας μιλήσω για τη δολοφονία του τραπεζίτη Ρότζερς...."
Όλοι γύρισαν έκπληκτα τα βλέμματα προς αυτόν. Η υπόθεση Ρότζερ κρατούσε τον τελευταίο καιρό σε μεγάλη αδημονία την κοινή γνώμη, τόσο γιατί το θύμα ήταν
πολύ γνωστό στο κοινό, όσο και γιατί μια όμορφη γυναίκα ήταν ανακατεμένη στη δολοφονία.
---"Θα ήταν πάνω-κάτω μεσημέρι", συνέχισε ο Χάρβευ, "και ετοίμαζα τα χαρτιά
μου για να φύγω, ότα ξαφνθκά ώρμησε μέσα στο γραφείο
μου, χωρίς καν να χτυπήσει την πόρτα, η Λίλιαν
Κάρτευ. Το ωραιότατο πρόσωπό της ήταν κάτασπρο και
αλλοιωμένο από έκφραση τρόμου κι' η φωνή τη ασθμα-
τική. Μ' έπιασε από τα μπράτσα και μου είπε: "Ουίλυ,
Ουίλυ, συνέβη κάτι φριχτό. Ο Ρότζερ βρέθηκε δολοφο-
νημένος, καταλαβαίνεις δολοφονημένος!"
"Χρειάστηκε να την συγκρατήσω, γιατί η συγκίνησή
της και ο νευρικός της κλονισμός ήταν τόσο δυνατός,
ώστε φοβήθηκα πως από στιγμή σε στιγμή θα λιποθυ-
μούσε. Η Λίλιαν Κάρτευ ήταν, όπως όλοι σας ξέρετε,
ερωμένη του Ρότζερς. Πήγα αμέσως στο διαμέρισμα
του τραπεζίτη. Τίποτα δεν είχε θιγεί από τη στιγμή
που είχαν βρει το πτώμα του. Ο Ρότζερ ήταν πεσμένος
στο πάτωμα, με το πρόσωπο συσπασμένο από μια έκφρα-
ση που έμοιαζε με έκπληξη και με τρόμο. Βρισκόταν
μέσα στο γραφείο του λίγα βήματα μακρυά από το χρη-
ματοκιβώτιο. Εκείνη τη στιγμή ένας επιθεωρητής της
Σκότλαντ Γιαρντ ήταν απασχολημένος με το χρηματοκι-
βώτιο και τον μηχανισμό του.
"---Μάταιος κόπος! του είπα. Αν μπήκε κανείς με το
σκοπό να διαρρύξει το χρηματικιβώτιο, είναι δυνατόν
να το ξανάκλεισε με τόση φροντίδα;
"Μια γοργή έρευνα έφερε σε φως το γεγονός ότι ο
Ρότζερ είχε θεαθεί για τελευταία φορά σ' ένα νυκτε-
ρινό κέντρο μαζί με τη Λίλιαν. Κανένα ίχνος ούτε
το πιο μικρό, ούτε καν ένα δακτυλικό αποτύπωμα δεν
βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος.
Ο δολοφόνος θα ήταν οπωσδήποτε άνθρωπος της δου-
λειάς, γιατί είχε χρησιμοποιήσει γάντια και είχε
εκτελέσει το έγκλημα, με μεγάλη μαεστρία. Παρ' όλ'
αυτά, δεν είχε κατορθώσει να ξανακλείσει το παράθυ-
ρο του γραφείου, απ' όπου όπως φαίνεται είχε μπει
και είχε βγει. Αυτό ήταν μια ανεπαρκής ένδειξη που
μπορούσε να οδηγήσει σε ανακάλυψη του δολοφόνου,
ή και να μπερδέψει τα πράγματα στην περίπτωση που
ο δολοφόνος ήταν κανένας από το υπηρετικό προσωπικό
του Ρότζερς.
"Πολύ περίπλοκη υπόθεση. Μα για τον επιθεωρητή που
την είχε αναλάβει τα πράγματα φαίνονταν απλά και η
λύση πολύ εύκολη.
"---Στο κάτω-κάτω της γραφής μου είπε, δεν θα αισθα-
νόμουν άνετα αν ήμουν στη θέση της δεσποινίδας Κάρ-
τευ! Τί λέτε εσείς;
"---Τί θέλετε να πείτε επιθεωρητά;"
"---Η δεσποινίς Κάρτευ, όπως ξέρουμε, είναι το τελε-
υταίο πρόσωπο που πλησίασε τον Ρότζερ πριν από το
θάνατό του. Και οι γυναίκες όταν έχουν σχέσεις με
πλούσιους είναι ικανές......
"---Ξεχνάτε το ανοιχτό παράθυρο! Η δεσποινίς Κάρτευ
μπορούσε άνετα να μπει από την πόρτα. Επομένως.....
"---Φίλε μου, οι γυναίκες είναι διάβολοι! Πάω να την
επισκεφθώ Χάρβευ. Θέλετε ν' άρθετε μαζί μου;
"Βρίκαμε την Κάρτευ στο σπίτι της βυθισμένη σε αγω-
νία και θλίψη. Μας δέχτηκε χωρίς να δείξει καμία
έκπληξη.
Έπειτα από ένα σύντομο ασαφές ερωτηματολόγιο, ο επι-
θεωρητής είπε απότομα:
"---Θα χρειασθεί να κάνω μια μικρή έρευνα στο σπίτι
σας, δεσποινίς.
"Η Λίλιαν τον άφησε να κάνει ότι ήθελε, με απόλυτη
αδιαφορία, σα να μην ήταν εκεί. Ταράχτηκε μόνο όταν
είδε τον επιθεωρητή να πλησιάζει σε ένα παράξενο
τραπεζάκι τουαλέτας.
"---Όχι! Όχι εκεί....Μην το ψάξετε!
"Ήταν σα να προκαλούσε με τον τρόπο αυτό την περιέρ-
γεια του επιθεωρητού, που έσπευσε να ψάξει και δεν
άργησε να πάρει στα χέρια του ένα πακέτο χαρτιά. Τα
διάβασε πρώτα με μεγάλο ενδιαφέρον κι έπειτα ρώτησε
την Κάρτευ:
"---Πώς μπορέσατε και αφαιρέσατε από το διαμέρισμα
του Ρότζερ αυτά τα έγγραφα;
"---Πρόκειται για.....έγγραφα, αλλά δεν ξέρω τί ακρι-
βώς αφορούν....Ο Ρότζερ μου τα είχε εμπιστευθεί,
λέγοντάς με πως ήταν επικίνδυνο να τα κρατάω κοντά
μου!
"---Χμ! Εγώ πιστεύω πως τα χρησιμοποιήσατε για εκβι-
ασμό, είπε ο επιθεωρητής. Ο Ρότζερ δεν υποχώρησε,
τον απειλήσατε, αυτός προσπάθησε να αμυνθεί και.....
πυροβολήσατε! Δεν είν' έτσι;
"Μόνο τότε η Κάρτευ άρχισε να καταλαβαίνει πού ήθελε
να φτάσει ο επιθεωρητής. Γούρλωσε έντρομη τα μάτια
της....Θέλησε να αρθρώσει κάποια φράση, μα η φωνή της
πνίγηκε στο λαιμό της.
"Με το πρόσωπο συσπασμένο, η Κάρτευ έπεσε στην αγκα-
λιά μου.
"---Ούίλλυ, μουρμούρισε, βοήθησέ με! Βοήθησέ με! Σου
ορκίζομαι πως δεν τον σκότωσα εγώ!...."

(Συνεχίζεται)